1. Czyszczenie – Usuwanie brudu
Polega na wyniesieniu przenośnego sprzętu z budynku, usunięciu nawozu, ściółki i resztek paszy i innych zanieczyszczeń
2. Oczyszczenie sieci doprowadzającej wodę pitną.
Złogi zalegające w rurach wodociągowych i przewodach doprowadzających wodę do poideł takie jak kamień wodny, glony, grzyby, bakterie, wpływają na pogorszenie jakości wody z własnego ujęcia lub pozyskiwanej z wodociągu publicznego.
Woda taka może stanowić źródło infekcji oraz przyczyniać się do mniej efektywnego wykorzystania składników witaminowych, mineralnych, leczniczych zawartych w paszy, premiksach i lekach weterynaryjnych.
W celu przywrócenia właściwego stanu higienicznego sieci wodociągowej i poideł na fermie, należy w odpowiednich terminach przeprowadzać ich mycie i dezynfekcję odpowiednimi preparatami. Najlepiej preparatami kwaśnymi, zawierającymi inhibitory nie dopuszczające do powstawania korozji o dobrych właściwościach usuwania tłuszczów i białek .
Zabieg ten polega na przepompowaniu przez sieć wodociągową i poidła roztworu dezynfekującego, mającego własności rozpuszczania osadów mineralnych i organicznych, nie niszcząc przy tym mytych i dezynfekowanych powierzchni.
Po oczyszczeniu i dezynfekcji roztwór myjąco-dezynfekujący należy usunąć z przewodów i poideł. Następnie przepłukać wodą pitną do zaniku charakterystycznego odczynu.
3. Mycie
Polega na namoczeni powierzchni sprzętów, na których zebrał się brud, a następnie starannym zmyciu strumieniem wody pod ciśnieniem. Należy pamiętać przy tym, aby w przypadku stosowania myjek ciśnieniowych, nie przekraczać ciśnienia 250 bar i stosować zimną wodę. Aby zwiększyć efektywność mycia należy stosować odpowiednie preparaty mające właściwości silnego zmniejszania napięcia powierzchniowego i odtłuszczania. Dobrze jeżeli posiada właściwości dezynfekcyjne
i nie powoduje korozji oraz nie wchodzi w reakcje chemiczne z mytymi powierzchniami.
Mycie pianowe , polega na mechanicznym naniesieniu aktywnej piany ( za pomocą specjalnych urządzeń do wytwarzania piany) na myte powierzchnie i spłukaniu jej po określonym przez producenta czasie. Daje takie postępowanie bardzo dobre efekty, przy znacznej oszczędności wody, jak i preparatów myjących. Ważne jest również zachowanie właściwej kolejności nanoszenia piany (od dołu do góry) i jej spłukiwaniu (od góry do dołu i od tyłu do przodu ku wyjściu) Po spłukaniu mytej powierzchni należy pozostawić ją do wyschnięcia.
Jest to istotne, ponieważ w trakcie wysychania ginie wiele drobnoustrojów. Ponadto sucha powierzchnia nie zmienia stężenia nanoszonych środków dezynfekcyjnych.
4. Dezynfekcja zasadnicza
Dezynfekcja stanowi końcowy etap, eliminując wszelkie wirusy, bakterie, grzyby, pleśnie i wiele innych chorobotwórczych organizmów, stanowiących zagrożenie dla zdrowia zwierząt. Dezynfekcja zasadnicza jest ostatnim etapem i niejako ” ukoronowaniem ” działań mających na celu kompletną degradację zarazków w środowisku w którym będą przebywać zwierzęta. Prawidłowa a przede wszystkim skuteczna dezynfekcja nie jest jednak możliwa bez poprzedzających ją czynności wstępnych.
Najbardziej rozpowszechnioną metodą aplikacji środków dezynfekcyjnych jest metoda zraszania powierzchni. Przy tej metodzie, konieczne jest doprowadzenie powierzchni po myciu do stanu suchego. Należy bezwzględnie przestrzegać właściwego roztworu roboczego, oraz zużycia na jednostkę powierzchni a także prawidłowej kolejności zraszania (od wnętrza budynku ku wyjściu i od góry do dołu. Najpierw sufit a następnie posadzka) nie zapominając o konieczności dezynfekcji kanałów wentylacyjnych itp.
Zdarza se że hodowcy dezynfekują ściółkę przed zasiedleniem kurnika. Zabieg ten, moim zdaniem podnosi koszty niewspółmiernie do uzyskiwanych efektów. Ponadto, gdy jest wykonywany na mokro z zastosowaniem metody zraszania, a ściółka jest dosuszana, grozi obniżeniem jej jakości z uwagi na podwyższenie jej wilgotności ( Oczywiście przy założeniu, że ściółka jest dobrej jakości a hodowca zna źródło pochodzenia ).
Metody dezynfekcji za pomocą metody ZAMGŁAWIANIA TERMICZNEGO
Bardzo dobre efekty dezynfekcji uzyskuje się poprzez zamgławianie termiczne pomieszczeń roztworem środka dezynfekcyjnego (tzw. zamgławianie na gorąco ). Stosowania w tej metodzie mgła osiada równomiernie, cienką warstwą na wszelkich powierzchniach nawet tych trudno dostępnych. Mgłę uzyskuje się przy pomocy specjalnych urządzeń – zamgławiaczy termicznych , mających zdolność rozproszenia cieczy w powietrzu do kropel mniejszych niż 50μm i przenoszenia ich na stosunkowo duże odległości (przeciętny kurnik ma 100 m. długości).
Metoda dezynfekcji z zastosowaniem “zimnej mgły” szczególnie nadaje się do dezynfekcji powietrza w celu nie dopuszczenia do rozwoju choroby w kurniku. Jednakże nie każdy środek do dezynfekcji można wówczas zastosować.
Taki preparat nie może być toksyczny ani nie może drażnić dróg oddechowych. Opisana metoda nie jest możliwa do zastosowania w każdym przypadku, na przykład. slaby stan techniczny budynku, nieszczelne pomieszczenia.
Według niektórych, metoda ta pozwala zaoszczędzić stosowane ilości środków dezynfekcyjnych. Nic bardziej błędnego. Ilość środka dezynfekującego jaką należy zastosować jest taka sama jak w wypadku stosowania metody zraszania. Ogranicza się jedynie ilość roztworu roboczego. Ponadto można pominąć etap osuszania pomieszczenia po myciu.
Jak ocenić jakość ściółki?
Nie potrzeba tu specjalnej aparatury ani laboratorium. Wystarczy czyste wiadro, pokrywka i wrzątek.
Należy pobrać reprezentatywną próbę ściółki, włożyć do wiadra, zalać wrzątkiem, przykryć pokrywą i odczekać 15 – 20 minut. Następnie podnieść pokrywę i powąchać. Dobrej jakości słoma, nie zakażona pleśniami czy grzybami ma przyjemny charakterystyczny zapach. Jeżeli wyczuwamy zapach stęchlizny, pleśni, mamy do czynienia z materiałem zakażonym niskiej jakości, niebezpiecznym dla zdrowia ptaków.
